خصوصیات توده سنگ یکی از فاکتورهای مهم و موثر بر نتایج حاصل از آتشباری می باشد. در این پژوهش با توجه به اهمیت خردایش بهینه در معدن کاری سعی بر این است تا اثر این خصوصیات بر توزیع اندازه سنگ های خرد شده در معادن مورد مطالعه شامل معادن سنگ آهن چغارت، چادرملو و سه چاهون مورد بررسی قرار گیرد. جهت رسیدن به این هدف خصوصیات توده سنگ در طول حدود 1961 متر خط پیمایش و 1771 متر پروفیل لرزه ای در غالب 51 بلوک انفجاری مورد ارزیابی قرار گرفت. از طرفی جهت اندازه گیری خردایش حاصل از آتشباری از روش پردازش تصاویر رقومی استفاده شد. بدین منظور با پردازش 1500 تصویر گرفته شده از سطح کپه های انفجاری، توزیع اندازه سنگ های خرد شده بدست آمد. بررسی تغییرات خردایش با توجه به تغییرات خصوصیات توده سنگ نشان داد که با افزایش فاصله داری ناپیوستگی ها، تداوم ناپیوستگی ها، بازشدگی ناپیوستگی ها، افزایش سرعت موج طولی در سنگ بکر، افزایش زبری و مواجی بودن سطح ناپیوستگی ها، افزایش مقاومت تراکمی تک محوری سنگ بکر و افزایش عمود بودن ناپیوستگی ها بر سطح آزاد بلوک انفجاری اندازه مصالح حاصل از آتشباری نیز افزایش می یابد. نتایج این پژوهش بیانگر تاثیر خصوصیات توده سنگ به اندازه مصالح حاصل از آتشباری می باشد.

سنگ های آتشفشانی منطقه راوه با سن میوسن تا پلیوسن در امتداد کمربند ماگمایی ارومیه - دختر شمالی رخنمون یافته اند. سنگ های آتشفشانی نئوژن در این ناحیه به طور هم شیب بر روی سازند سرخ بالایی جای گرفته اند. دو فاز آتشفشانی بازی تا حدواسط (فاز یکم Ngv1) و حدواسط تا نزدیک به اسیدی (فاز دوم Ngv2) مراحل اصلی فوران هستند. در فاز اول فوران، مواد آتشفشانی از نوع گدازه های آندزیت بازالتی تا آندزیتی و سنگ های آذرآواری وابسته و در فاز دوم، فوران سنگ های آندزیتی تا نزدیک به داسیتی با ساختار گنبدی دیده می شوند. با توجه به داده های ژئوشیمیایی، این نمونه ها سرشت ماگمایی را به سمت سری کلسیمی- قلیایی نشان می دهند. الگوهای عناصر جزئی و خاکی کمیاب، یک غنی شدگی را در عناصر LREE نسبت به HREE، تهی شدگی در Nb و Ti و همین طور نسبت های بالای Th/Yb و Th/Nb را در مقایسه با بازالت های پشته میان اقیانوسی و بازالت های درون صفحه ای نشان می دهند. شواهد سنگ شناختی مطالعه حاضر گویای آن است که ماگمای مادر سنگ های آتشفشانی راوه، با ترکیب کلسیمی- قلیایی، از یک منشأ گوشته ای متاسوماتیزه، با تاثیر سیال های و رسوبات حاصل از صفحه فرورانش، تشکیل یافته است. پس از برخورد صفحه عربی به بلوک ایران مرکزی در نئوژن، از جمله حوضه های محلی کششی در اوایل میوسن، تحت تاثیر سامانه های گسلی تراکششی تشکیل شده اند که به مدد دایک های تغذیه کننده، موجب فوران های آتشفشانی در منطقه تا اوایل پلیوسن شده اند.